Rozdział IV

Dojechali na dworzec King Cross. Zadowolone dzieciaki witały się ze swoimi rodzicami po długiej rozłące. Harry, Ron i Hermiona właśnie wychodzili z pociągu. Przeszli przez barierkę prowadzącą na tę mugolską stronę świata. Stali tak jeszcze chwilę i z niezadowoleniem przyglądali się tej drugiej rzeczywistości.

- Moich rodziców jeszcze nie ma- powiedziała Hermiona z radością.

Nagle po tej gorszej stronie pojawiła się Ginny. Harry smętnie westchnął. Nigdy się od niej nie uwolni. W końcu jest siostrą jego najlepszego przyjaciela.

- Hej- powiedziała, uśmiechając się szeroko.

- Czego chcesz?- spytał Harry, nie kryjąc zdenerwowania.

- Chciałam was tylko poinformować, że ja i sufit jesteśmy razem- uśmiechnęła się jeszcze szerzej.- Od wczoraj.

- I co w związku z tym?- spytał zdziwiony Ron.

- Postanowiliśmy wakacje spędzić razem. W MOIM pokoju- puściła do nich oko i odeszła krokiem godnym modelki.

Harry prychnął z pogardą. Uważa się za kogoś lepszego, bo chodzi z kimś z wyższych sfer? Wtem sytuacja emocjonalna chłopca jeszcze bardziej się pogorszyła, bo oto ku niemu kroczył dumny jak paw Draco Malfoy.

- Witam – mrugnął jednym okiem do Harry’ego. Zdziwiony chłopiec zmarszczył brwi. –Co tak stoicie?- spytał spokojnie, po czym zrobił wielkiego balona z gumy do żucia.

- A co cię to obchodzi?- spytała z przekąsem Hermiona.

- Nie mów do mnie, szlamo- uśmiechnął się olśniewająco. Oburzona dziewczyna odwróciła się od niego i założyła ręce na piersiach. – Chciałem tylko porozmawiać z Harrym.

Harry zrobił jeszcze bardziej zdziwioną minę. Czego Malfoy może od niego chcieć?

- Więc…- zreflektował się.- Czego?

- Na osobności- wycedził Draco.

Ron spuścił głowę jak małe dziecko i odszedł razem z Hermioną parę metrów dalej.

- O co ci chodzi, Malfoy?- spytał Harry, starając się, aby jego głos zabrzmiał naturalnie.

- Nie mogę już dłużej- powiedział Ślizgon ze łzami w oczach. Harry spojrzał na niego bez zrozumienia.- Ja… Potter… ja cię kocham.

Harry wytrzeszczył oczy. Zamurowało go. Nigdy by mu nie przyszło do głowy, że...

- C-co?- wyjąkał.

- Napisałem dla ciebie wiersz.  Jest on o tym, że powinniśmy spróbować i zatrzymać nienawiść, którą do mnie żywisz. Posłuchaj:

“Zdejm kajdany,
Harry, Harry, Harry. 
Nie bądźmy wrogami, 
jest coś między nami. 
Gdy spoglądam w twoje oczy …”
Zatrzymał się na chwilę.
„...to mi się wszystko moczy… 
Chcę z tobą oglądać słabe, amerykańskie seriale, 
oglądać twą radość, smutki i żale. 
Nie zrozum mnie źle. 
Potter, 
ja kocham cię!”

Spojrzał wyczekująco na oniemiałego Harry’ego.

- I?- Spytał z uśmiechem.

- Yyyy…- Harry był nieco wzruszony, ale wiedział, że musi zachować zimną krew. – Draco, ja… ja wolę podłogi.

- Przecież ona dała ci kosza!- krzyknął gorzko szlochając.

- Masz błędne informacje- powiedział i odszedł do swoich przyjaciół.

- Czego chciał?- spytał rudzielec.

- Nieważne– odpowiedział blady jak ściana brunet.

- Harry, jesteś blady jak sufit!- powiedziała wystraszona Hermiona.

- Rzeczywiście- wyznał Ron.- Ten cały sufit ma chyba niedobór melaniny.

- Ty lepiej patrz na siebie!- ni stąd ni zowąd zjawiła się Ginny.- Umówiliśmy się, że pójdzie do solarium. A ty jesteś rudy, i co?

- Ja mogę się pofarbować- powiedział urażony Ron.

- Jesteś tak rudy, że i tak naturalny kolor będzie prześwitywał- powiedziała z pogardą dziewczyna.

- A ty to niby co? Też jesteś ruda!- wrzasnął chłopiec.

- Cicho, debilu!- uciszyła go siostra.- Chcesz żeby wszyscy się dowiedzieli?

Załamana trojka przyjaciół odeszła od dziewczyny. Harry wciąż błądził myślami pomiędzy Malwinką a Draconem. Nic z tego nie rozumiał.      
 ____________________________________________________________

 Soł... jak widzicie do akcji wkroczył Draco.

Nie obrażę się, jeśli pojawi się jakiś komentarz XD